برنامه های دوستیابی به آسیای جنوبی هایی که به دنبال عشق هستند، پاسخ می دهد

بیشتر افرادی که در اپلیکیشن دوستیابی به دنبال عشق می کشند این تمرین را می دانند.

به صورت استراتژیک یک توصیف جذاب از خود بنویسید. فیلترها – سن، نزدیکی جغرافیایی – را برای شرکای احتمالی انتخاب کنید. شاید نیت خود را اعلام کنید: به دنبال چیز جدی هستید؟ یه چیز معمولی؟

اپلیکیشن دوستیابی میرچی امکان دیگری را ارائه می دهد: «خاله مرا وادار به ثبت نام کرد».

این گزینه بخشی از شوخی است، بخشی با سر زدن به مخاطبان خود. برخلاف برنامه‌های اصلی مانند Tinder یا Bumble، میرچی یکی از دنیای رو به رشد برنامه‌های دوست‌یابی است که توسط جنوب آسیایی‌ها ساخته شده است. بیشتر از 5 میلیون مردم آسیای جنوبی – از هند، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا، بوتان، نپال و مالدیو- آمریکا را خانه می‌خوانند، عمدتاً در سواحل غربی و شرقی.

برای بسیاری از فرزندان مهاجران جنوب آسیا، این برنامه ها ابزاری کاربردی برای پیمایش در مسیرهای پر پیچ و خم عشق به فرهنگ خود، عشق به خانواده و یافتن عشق های زندگی خود ارائه می دهند.

میرچی، که در چندین زبان جنوب آسیا به معنای «ادویه» است، در سال 2020 در لس آنجلس راه اندازی شد. قبل از Mirchi، Dil Mil وجود داشت که در سال 2014 در سانفرانسیسکو راه اندازی شد. دیل میل به “قلب ها به هم می رسند” ترجمه می شود.

این پلتفرم‌ها دارای فهرست‌های کشویی هستند که تلاش می‌کنند تنوع بی‌شمار جنوب آسیا را به تصویر بکشند و دسته‌بندی کنند و چک باکس‌هایی را برای تامیل، بنگالی، گجراتی، پنجابی ارائه می‌کنند (لیست ادامه دارد). آنها در مورد مذهب نیز می پرسند: هندو، مسلمان، سیک، جین (لیست، دوباره ادامه می یابد).

سومیترا تاتاپودی از طریق چنین پرسش هایی عشق پیدا کرد.

تاتاپودی بین بمبئی و سن خوزه زندگی می‌کرد. پدر و مادر این 31 ساله مانند بسیاری از مهاجران جنوب آسیا با هم ازدواج کردند. روند تنظیم ازدواج متفاوت است، اما به طور کلی، به این معنی است که والدین یا بستگان شما در انتخاب شریک زندگی شما کمک می کنند.

تاتاپودی پس از فرو بردن پاهای خود در روند ازدواج ترتیب داده شده، نتوانست در آن شیرجه بزند. “در تماسی که با پسری از یک محل ازدواج ترتیب داده شده داشتم متوجه شدم که تشخیص اینکه چه زمانی بله را بگوییم برایم بسیار سخت خواهد بود. مثلاً در چه مقطعی؟» او گفت. “اگر هدف ما این نیست که به نوعی عاشق شویم، پس از کجا می دانید؟”

سپس با فردی خارج از فرهنگ خود قرار ملاقات گذاشت. تاتاپودی می‌گوید: «او پسر فوق‌العاده‌ای بود، اما قفقازی بود، و این همه قوطی را در زمان‌های بسیار سختی که با پدر و مادرم داشتم باز کرد.

پدر و مادرش می پرسیدند: “آیا آمدن ما برایمان راحت است؟” آیا آوردن موسیقی، رقص و تمام جنبه های دیگر خود برای شما احساس راحتی می کند؟»

در نهایت، سنگینی شکاف‌های فرهنگی آنها و فشار عمل به عنوان پل بین شریک زندگی و والدینش، که با فراز و نشیب‌های طبیعی یک رابطه جدید ترکیب می‌شود، بیش از حد قابل تحمل بود. او گفت: «موضوعاتی که به آنها رسیده بودیم… من باید خیلی توضیح می دادم. “هیچ نوع درک طبیعی از چیزها وجود ندارد، درست است؟”

سپس تاتاپودی کاری را انجام داد که بسیاری از افراد 20 ساله انجام می دهند: او به برنامه های دوستیابی روی آورد.

او با Coffee Meets Bagel آشنا بود – و به “چیزی شبیه به یک میلیون قرار” ادامه داد – اما به پیشنهاد یکی از دوستانش، Dil Mil را دانلود کرد. او قبلاً متوجه شده بود که به هر حال با پسرهای هندی قرارهای بیشتری می‌رفت و اپلیکیشن دوستیابی این روند را کارآمدتر کرد.

دیل میل ارتباط از طریق فرهنگ را تشویق می کند. هنگامی که از کاربران می‌خواهد ویژگی‌های شخصیتی خود را برجسته کنند، توصیف‌هایی مانند «نوشیدنی چای»، «گاودار بالیوود» و «رقصنده بهانگرا» در میان صفت‌های عمومی مانند «بی‌خیال»، «کاریزماتیک» و «با توجه» پاشیده می‌شوند.

از برخی جهات، صحنه برنامه دوستیابی دور از سنت های ازدواج والدینش نبود. تاتاپودی گفت، ممکن است در طول فرآیند ازدواج ترتیب داده شده قبل از اینکه با کسی کنار بیایید، با چند نفر صحبت کنید.

Dil Mil ممکن است همچنان به یک جهش ایمانی شبیه به ازدواج منظم نیاز داشته باشد: این برنامه گزینه هایی را در سراسر کشور ارائه می دهد، نه فقط در محل شما، روشی که برنامه های اصلی انجام می دهند. این بدان معناست که ممکن است هفته‌ها قبل از ملاقات حضوری با کسی صحبت کنید.

برای تاتاپودی و همسر کنونی اش، این مشکلی نبود. او در سال 2018 پس از حدود شش ماه استفاده از برنامه، با Sandheep Venkataraman هماهنگ شد. (پروفایل او می گفت که هر کسی که به سمت راست سوایپ کند در بسیاری از سفرهای Costco حضور خواهد داشت، و او داستان خود را در حالی که در پارکینگ Costco بود به اشتراک گذاشت).

“در حالی که داشتیم چت می کردیم، او در مورد رفتن به یک صحبت کرد AR رحمان او با اشاره به عشقش به آهنگساز محبوب هندی گفت: “اوه خدای من، این عالی است، امیدی وجود دارد، او ار رحمان را دوست دارد.”

حدود دو ماه پس از تطبیق در برنامه، آنها برای قهوه در سانفرانسیسکو ملاقات کردند. چند ماه بعد، او با والدینش در شام در سن خوزه ملاقات کرد. تا آوریل 2019، آنها نامزد کردند. آنها در نوامبر 2021 در حیاط خلوت والدینش در سن خوزه ازدواج کردند.

او گفت: “شما می توانید واقعاً، واقعاً خوب با فردی که از فرهنگ کاملاً متفاوتی است ارتباط برقرار کنید، من 100٪ از آن دفاع می کنم.” “اما می خواستم برایم راحت تر باشد. خیلی خوب است وقتی شخصی را دارید که می‌تواند تفاوت‌های عاطفی بودن از دو فرهنگ متفاوت و احساس درک و پذیرش در آن را بیان کند.»

یکی از غول های اصلی در دوستیابی آنلاین جنوب آسیا Shaadi.com است. در سال 1996 در هند تاسیس شد و نام آن به wedding.com ترجمه می شود.

در اواسط 20 سالگی، اغلب مردم آسیای جنوبی در ایالات متحده و خارج از آن از پیشنهادهای خود برای جمع آوری پروفایل Shaadi.com طفره می روند و جوک هایی که در مورد مادرانی که برای فرزندان خود پروفایل ایجاد می کنند همیشه سبز باقی می ماند.

با این حال، وب‌سایت و برنامه‌های جدیدتر، نیازی همیشگی دارند. مانند بسیاری از جوامع مهاجر، نسل جنوب آسیایی‌هایی که در ایالات متحده بزرگ شده‌اند، اغلب با یک مذاکره ابدی برای پیوند میان سرزمین مادری و سرزمین فعلی مبارزه می‌کنند.

«جامعه آمریکا بسیار فردگرا است. و بنابراین، ایده ازدواج ترتیب داده شده کاملاً دورترین چیزی است که می توانید از انتظارات آمریکایی ها از قرار ملاقات و زندگی دریافت کنید. اینها «قرار است» تصمیمات خودتان باشد، درست است؟» رفعت سلام، دانشیار جامعه شناسی در دانشگاه سیتی نیویورک گفت.

سلام افزود: در فرهنگ جنوب آسیا، شما در انتخاب هایی که می کنید خانواده خود را در نظر می گیرید. «داشتن برنامه به شما استقلال واقعی می‌دهد. شما می‌توانید انتخاب‌ها را خودتان فیلتر کنید، اما می‌توانید بدون فاصله گرفتن از آن‌ها این کار را انجام دهید [family] انتظارات.»

KJ Dhaliwal، بنیانگذار و مدیر اجرایی Dil Mil به این ایده متمایل شد و گفت که “با ظهور محصولاتی مانند Tinder و Bumble، فرصت روشنی” برای یک پلت فرم دوستیابی در جنوب آسیا (بدون فشار احتمالی ازدواج که Shaadi.com به آن اشاره می کند، وجود داشت.” ).

در تحقیقات اولیه برای Dil Mil، تیم دریافتند که “بیش از 80 درصد از جنوب آسیایی ها در همان جامعه خود قرار می گذارند و ازدواج می کنند.” “آنها تمایل دارند به دنبال شرکای باشند که تربیت مشابهی داشته باشند، با پیشینه فرهنگی مشابه، زیرا به آنها نیاز ریشه ای به هویت، حفظ فرهنگ می دهد.”

او گفت که Dil Mil یک بازار اصلی در ایالات متحده، بریتانیا و کانادا دارد اما از اشتراک تعداد کاربران فعال ماهانه خودداری کرد. دل میل توسط گروه Dating.com خریداری شد در سال 2019. ارزش این معامله تا 50 میلیون دلار بود.

در نهایت، این برنامه به اهدافی فراتر از عاشقانه خدمت خواهد کرد. دهلیوال گفت: «ما در حال حاضر روی یک ویژگی اجتماعی کار می کنیم.

Dil Mil، Mirchi و Shaadi.com رایگان هستند، اگرچه هر سه پلتفرم ویژگی‌های پیشرفته‌تری مانند توانایی «لایک کردن» پروفایل‌های بیشتر را ارائه می‌دهند. که کاربران می توانند برای دسترسی به آن پول پرداخت کنند.

اپلیکیشن دوستیابی میرچی می گوید 70000 کاربر فعال ماهانه دارد و علی تهرانیان، یکی از بنیانگذاران این اپلیکیشن، گفت که قصد دارد «طعم جدیدی» به فضای دوستیابی جنوب آسیا بیافزاید.

این برنامه فرهنگ آسیای جنوبی را در زیبایی شناسی آن می بافد. وقتی آن را باز می‌کنید، یک دست مزین به حنا با پرتاب گلبرگ‌های قرمز نارنجی به شما خوشامد می‌گوید، که این تمرین در برخی از عروسی‌های جنوب آسیا است.

نمایه سبک دل از کاربران می پرسد که کدام غذاهای آسیای جنوبی را بر دیگری ترجیح می دهند (idli یا dosa؟)، کدام آهنگ بالیوودی “موسیقی متن زندگی شما” است یا اینکه آیا آنها از طرفداران بزرگتر Priyanka Chopra یا Deepika Padukone (دو اصلی بالیوود) هستند. بازیگران زن).

بذر این اپلیکیشن در UC Irvine، جایی که تهرانیان دانشجو بود، کاشته شد.

تهرانیان گفت که اجراها در محوطه دانشگاه بانگرا، رقص سنتی پنجابی، ظاهراً کل جامعه پنجابی دانشگاه را گرد هم آورد: رقصیدن و در نهایت، فقط در میان یکدیگر بودن.

او گفت: «مردم هنوز هم سنت‌ها، ارزش‌های نسل‌های گذشته را می‌پذیرند. او گفت که حتی در میان نسل‌های جوان‌تر، این فرهنگ “عمیقا ریشه‌دار است” و علاقه به بودن با یکدیگر ادامه دارد، و اپلیکیشنی مانند میرچی می‌تواند این روند را تسهیل کند.

برای عادل شیخ، پلتفرم دوستیابی انتخابی Shaadi.com بود. یا دقیق تر، انتخاب مادرش بود.

بدون اطلاع شیخ حسابی ساخت (واقعاً گاهی شوخی نیست) و صفیه گسله او را در آنجا پیدا کرد.

برای شیخ 38 ساله و گوسلا 39 ساله، Shaadi.com وسیله نقلیه ای بود که برای سفر دوستیابی “ترکیبی” آنها نیاز داشتند – نه یک ازدواج ترتیب داده شده اما نه کاملاً قرار ملاقات به معنای سنتی آمریکایی.

“درست پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، مادرم نمایه Shaadi.com من را راه‌اندازی کرد، و وقتی فهمیدم در آنجا هستم، خوب بودم، اجازه دهید همه این موارد را ویرایش کنم – مثلاً خدای من، این کیست. پسری که دارد توصیف می کند؟» شیخ خندید.

او راه های دیگری را نیز امتحان کرد: Minder، یک برنامه دوستیابی مسلمان. تنظیماتی که توسط عمه ها و عموهایش تنظیم شده است. حتی محلی رشتا ولی، یا خواستگار هیچ کس که او ملاقات کرد کاملاً مناسب نبود.

در نهایت، Shaadi.com شروع به ارسال ایمیل های Gosla کرد که نمایه شیخ را پیشنهاد می کرد. “فرسودگی تبلیغات” در نهایت باعث شد که پروفایل خود را دوست داشته باشد.

شیخ گفت: «همه ایمیل‌ها همچنان به مادرم می‌رسند. «بنابراین وقتی صفیه برایم علاقه‌ای فرستاد، مادرم در خانه‌ام را زد، مثل «هی، این دختر علاقه‌مند است». آن را بررسی کنید، او نزدیک زندگی می کند. او یک ساری در پروفایلش پوشیده بود، و من می گفتم، “اوه، این یک ساری بسیار بامزه است که او پوشیده است.” “

اولین قرار آنها در ماه جولای (در هیوستون در اروین) بود، و معلوم شد که ارتباط آنها سال ها در حال شکل گیری بود.

گوسلا گفت: «وقتی از او پرسیدم پدرش اهل کجاست، پدرش اهل همان روستای کوچکی است که پدرم اهل آن است، و آنها از کودکی همدیگر را می‌شناختند، بنابراین پدربزرگ و مادربزرگ ما همدیگر را می‌شناختند.

دقیقاً 45 تاریخ بعد (این زوج هر تاریخ را در یک دفتر یادداشت ثبت کردند)، در نوامبر در مسجدی در اورنج کانتی ازدواج کردند.

و به گفته Gosla، در نهایت، برنامه های دوستیابی خیلی متفاوت از برنامه های محلی نیستند رشتا ولی; این فقط یک نسخه مجازی و الگوریتم محور است. او خندید: «شادی دات کام خواستگار ما بود.

البته، برنامه ها برای همه جادویی نیستند. برای ریا جین، 26 ساله، آنها روشی منفعل برای آرام کردن والدین مشتاق او برای ازدواج هستند. برای دیپ آگاروال 36 ساله که طلاق گرفته است، آنها تلاشی ناخوشایند برای ورود مجدد به دنیای دوستیابی “بسیار طاقت فرسا” پس از یک وقفه طولانی مدت هستند.

و برای شاهزاده سینگ، 27 ساله، برنامه های دوستیابی آسیای جنوبی امکان شکستن موانع را ارائه می دهد. زنان روی سکوهای اصلی ممکن است در مورد انتخاب او برای پوشیدن عمامه تصورات از پیش تعیین شده داشته باشند، بنابراین وقتی دیل میل از رادار او عبور کرد، امیدوار بود.

اما هنوز هیچ چیز کلیک نکرده است. او گفت که هیچ تفاوتی بین برنامه های دوستیابی آسیای جنوبی و برنامه های اصلی دوستیابی از این نظر وجود ندارد. شما ممکن است به شیوه های مشابهی پرستش کنید یا به همان زبان ها صحبت کنید، اما این شیمی را تضمین نمی کند.

تا آن زمان، شاید، راه حل ساده باشد: به کشیدن انگشت خود ادامه دهید.