“ما در حال کشتن مردم هستیم”: چگونه فناوری ماشین شما را به “آب نباتی برای حواس پرتی” تبدیل کرده است

در اواخر دهه 1980، ارتش ایالات متحده به کارشناسان خارجی روی آورد تا بررسی کند که چگونه خلبانان هلیکوپترهای تهاجمی آپاچی به سیل اطلاعاتی که روی صفحه های دیجیتال و نمایشگرهای آنالوگ به داخل کابین خلبان جریان می یابد، پاسخ می دهند. حکم: خوب نیست.

به گفته محققان، اضافه بار شناختی ناشی از همه این اطلاعات باعث کاهش عملکرد و افزایش خطر تصادف می شود. خلبانان مجبور شدند کارهای زیادی را در یک زمان انجام دهند و زنگ ها و سوت های زیادی توجه آنها را می طلبید. در طول دهه بعد، ارتش ناوگان آپاچی خود را بازنگری کرد و کابین خلبان ها را برای کمک به اپراتورها برای حفظ تمرکز بازطراحی کرد.

روانشناس شناختی دیوید استریر از جمله کسانی بود که برای کمک به ارتش در حل مشکل آپاچی خود فراخوانده شدند. از آن زمان، او تماشا کرده است که ماشین‌ها و کامیون‌های غیرنظامی تا حد زیادی با همان رابط‌های دیجیتالی پر شده‌اند که خلبان‌های آموزش دیده با رفلکس‌های دقیق بسیار زیاد بودند – صفحه‌نمایش‌های لمسی، نقشه‌های تعاملی، منوهای تودرتو، و البته اسمارت‌فون‌های موجود در همه جا. . او در آزمایشگاه خود در دانشگاه یوتا، پیامدهای مرگبار را مستند می کند.

استرایر، مدیر مرکز پیشگیری از حواس‌پرتی دانشگاه گفت: «ما ماشین را به‌گونه‌ای تنظیم می‌کنیم که راننده را بیش از حد بارگذاری می‌کند، درست مانند بارگیری بیش از حد خلبانان هلیکوپتر».

استرایر گفت: «هر آنچه از بارگیری بیش از حد خلبانان می دانیم، می توانیم برای وسایل نقلیه موتوری اعمال کنیم. اما به جای استفاده از آن، سازندگان گوشی‌های هوشمند و خودرو تا حد زیادی این تحقیقات را نادیده گرفته‌اند و دائماً انحرافات محبوب اما مرگبار را اضافه کرده‌اند. “آنها یک فروشگاه شیرینی برای حواس پرتی ایجاد کرده اند. و ما مردم را می کشیم.»

مطمئناً، فناوری جدید خودرو شامل ویژگی‌های ایمنی نوآورانه‌ای مانند هشدار خروج از خط و تشخیص نقاط کور است. با این حال، با وجود این و سایر سیستم‌های پیشگیری از تصادف، تعداد تلفات بزرگراه همچنان در حال افزایش است.

پس از دهه‌ها کاهش نرخ مرگ و میر، جاده‌های ایالات متحده در سال‌های اخیر به‌طور قابل توجهی خطرناک‌تر شده‌اند. در سال 2021، تصادفات وسایل نقلیه موتوری نزدیک به 43000 کشته برجای گذاشت. این از حدود 33000 در سال 2012 و بالاترین سطح در 16 سال گذشته است.

تئوری‌هایی درباره چرایی از وسایل نقلیه بزرگ‌تر – شاسی‌بلندهای ماموت و وانت‌های استروئیدی – تا پرخاشگری ناشی از آسیب‌های ناشی از دوران COVID. اما هیچ کس در زمینه ایمنی شک ندارد که رانندگی پریشان یک عنصر اصلی است.

تلفات گزارش شده به دلیل حواس پرتی رانندگی در 10 سال گذشته ثابت مانده است، 3000 تا 4000 در سال. اما دلیل خوبی وجود دارد که این ارقام را به‌عنوان کم‌شماری بزرگ در نظر بگیریم، زیرا آنها به افرادی متکی هستند که اذعان می‌کنند حواسشان پرت شده است، یا یک افسر پلیس یا شخص دیگری شاهد یک راننده با تلفن در دست قبل از تصادف است.

کتی چیس، سرپرست Advocates for Highway و می گوید: «این برخلاف منافع شخصی مردم است که بگوییم «من با تلفن همراه بودم» یا «من از سیستم اطلاعات سرگرمی استفاده می کردم»» پس از تصادف، «زیرا ممکن است عواقب جدی داشته باشد. ایمنی خودکار.

او گفت: «من فکر نمی‌کنم که ما تصویر دقیقی از آنچه در جاده‌ها اتفاق می‌افتد به دست نمی‌آوریم.

اقدامات دیگر به تلفات بسیار بالاتر اشاره دارد. در اوایل سال 2020، شورای ملی ایمنی اعلام کرد که تلفن های همراه در بیش از یک چهارم تصادفات دخیل بوده اند. یک نظرسنجی توسط Nationwide Insurance نشان می دهد که نمایندگان آن معتقدند 50 درصد از تمام تصادفات مربوط به رانندگی با حواس پرتی است. و کارشناسان ایمنی می گویند که این مشکل از زمان شروع همه گیری بدتر شده است.

مارک روزکیند گفت، تظاهر به اینکه تلفات فقط چند هزار نفر در سال است، تغییر سیاست هایی را که می تواند ایمنی را بهبود بخشد، دشوارتر می کند. او اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ها را در زمان دولت اوباما اداره می کرد و اکنون مدیر ارشد نوآوری ایمنی در شرکت خودروهای بدون راننده Zoox است.

او گفت: «مردم از این اعداد پایین به عنوان راهی برای به حداقل رساندن این موضوع استفاده خواهند کرد، که مشکل بزرگی نیست.

اکثر مردم می‌دانند که رانندگی حواس‌پرتی بد است – 98 درصد از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی به حامیان ایمنی بزرگراه و خودرو گفته‌اند که به‌شدت یا بسیار نگران آن به‌عنوان یک مسئله ایمنی هستند. اما اکثر آنها به هر حال این کار را انجام می دهند. 70 درصد از رانندگان شرکت کننده در این نظرسنجی گفتند که هنگام رانندگی از تلفن همراه خود استفاده می کنند. این به 86 درصد از افرادی که از ماشین خود برای کار استفاده می کنند افزایش یافته است.

State Farm در ماه آوریل آمارهای نظرسنجی را حتی نگران کننده تر منتشر کرد. بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان گفتند که «همیشه» یا «اغلب» در حین رانندگی پیام‌های متنی می‌خوانند یا می‌فرستند، ۴۳ درصد گفتند که همیشه یا اغلب در حین رانندگی ویدیوهای تلفن همراه را تماشا می‌کنند و بیش از یک سوم گفتند که همیشه یا اغلب در حین رانندگی رانندگی می‌کنند. چت تصویری

جیمی، پسر 5 ساله الن براتون در سال 2002 در یک تصادف رانندگی در اثر حواس پرتی راننده در حین استفاده از تلفن همراه جان باخت. او فکر می کرد که افزایش مرگ و میر منجر به اقدامات جدی قانون گذاران و تنظیم کننده های ایمنی می شود، اما در عوض شاهد بدتر شدن مشکل بود. براتون که وب‌سایتی به نام jamiesjoy.org را اداره می‌کند، می‌گوید: «ما طوری رفتار می‌کنیم که با چنین تصادف‌هایی نمی‌توان کاری کرد، مثل اینکه همه باید با آن مقابله کنیم.»

شرکت‌های پشت این همه صفحه‌نمایش و برنامه‌های حواس‌پرتی – خودروسازان و تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند – مسئولیت خود را در قبال مشکل و نقش خود در حل آن چگونه می‌بینند؟

گفتنش سخته تایمز از پنج خودروساز پرفروش در ایالات متحده – جنرال موتورز، فورد، تویوتا، استلانتیس و هوندا – خواست تا یک مدیر اجرایی را ارائه دهند تا در مورد کارهایی که برای کمک به جلوگیری از حواس پرتی رانندگی انجام می دهند صحبت کند. همه آنها را رد کردند و در عوض پیشنهاد دادند که مطالب روابط عمومی مکتوب را در دسترس قرار دهند. اپل و سامسونگ، دو سازنده پیشرو گوشی های هوشمند نیز درخواست مصاحبه را رد کردند.

وقتی شرکت‌ها در مورد رانندگی حواس‌پرتی صحبت می‌کنند، تمایل دارند آن را مشکلی در تلفن‌های همراه بدانند. راه حل آنها: ادغام عملکردهای مشابه و بیشتر در رابط های داشبورد و سیستم های تشخیص صدا.

امیلی شوبرت، مدیر اجرایی اپل، در یک ارائه ویدئویی پر زرق و برق اینترنتی در ماه ژوئن، ویژگی‌های جدید عمده‌ای را برای سیستم اطلاعات سرگرمی CarPlay این شرکت اعلام کرد. اپل حاضر نشد شوبرت یا هر مدیر اجرایی دیگری را برای مصاحبه در دسترس قرار دهد، اما سخنگویی در ایمیلی CarPlay را «راه هوشمندتر و ایمن‌تر برای استفاده از آیفون در ماشین» خواند. چه چیزی آن را ایمن تر می کند و تا چه حد؟ هیچ جزئیاتی ارائه نشد.

این شرکت خاطرنشان کرد که حالت Driving Focus را در تلفن های خود ارائه می دهد که در صورت درگیر شدن توسط مشتری، تلفن را ساکت نگه می دارد و اجازه نمی دهد اعلان ها ارسال شود. نظرسنجی Nationwide Insurance نشان داد که 70 درصد از پاسخ دهندگان هرگز از چنین ویژگی استفاده نکرده بودند.

یکی از سخنگویان هوندا از طریق ایمیل گفت: “بزرگترین کاری که می توانیم برای کاهش حواس پرتی انجام دهیم این است که احتمال نگاه کردن راننده به تلفن همراه خود را در حین رانندگی کاهش دهیم” با تمرکز بیشتر بر سیستم های اطلاعات سرگرمی، که از طریق آن شرکت “تلاش می کند” برای به حداقل رساندن حواس پرتی و در عین حال رضایت راننده در استفاده و دسترسی به اطلاعات مورد نظر.”

هوندا جزئیات کمی ارائه کرد و از مصاحبه در مورد این موضوع خودداری کرد. این شرکت اعلام کرد که در حال کار با محققان دانشگاه ایالتی اوهایو بر روی رابط اطلاعات سرگرمی است. اساتید درگیر از ارائه جزئیات نیز خودداری کردند و گفتند که کار آنها برای هوندا اختصاصی است.

یکی از مشکلات تکیه بر سیستم های اطلاعات سرگرمی برای بهبود ایمنی این است که آنها خیلی خوب کار نمی کنند. شرکت تحقیقاتی بازار خودرو JD Power در جدیدترین گزارش کیفیت خودروهای جدید خود نوشت: «سیستم‌های اطلاعات سرگرمی مشکل‌سازترین حوزه برای مشتریان خودروهای جدید هستند». مشتریان از مشکلات مکرر اتصال، همگام سازی بلوتوث، صفحه نمایش لمسی و تشخیص صدای داخلی شکایت دارند.

توانایی کنترل ویژگی‌هایی مانند تهویه مطبوع و لیست‌های پخش موسیقی از طریق دستورات صوتی، از نظر تئوری ایمنی را بهبود می‌بخشد و به رانندگان اجازه می‌دهد چشم خود را به جاده نگاه کنند. اما با توجه به اینکه این فناوری هنوز در حال پیشرفت است، دانشمندان می‌آموزند که می‌تواند به اندازه دست زدن به یک گوشی هوشمند خطرناک باشد.

در مقاله ای در سال 2019، تیم Strayer گزارش داد که تکمیل وظایف با استفاده از دستورات صوتی بسیار طولانی تر از سایر انواع تعامل با تلفن های هوشمند و سیستم های سرگرمی است. زمان اضافی به طور قابل توجهی بار شناختی راننده را افزایش داد. استریر گفت، اعتقاد به اینکه ارتباط کلامی در رانندگی تداخلی ایجاد نمی کند، “درکی ساده از نحوه کار زبان” را نشان می دهد. اسکن‌های مغزی نشان می‌دهند که «زبان از بخش‌های مغز بسیار بیشتر از رانندگی استفاده می‌کند».

قوانین ایالتی که در دست گرفتن تلفن همراه یا ارسال پیامک هنگام رانندگی ممنوع است، این تصور را ایجاد می کند که خطر در همانجا متوقف می شود. اما آنچه که تحقیقات آپاچی نشان داد و دهه‌ها تحقیق بعدی در مورد حواس‌پرتی خودرو تایید کرده است، این است که مشکل حواس پرتی رانندگی چیزی بیش از حواس‌پرتی صرف است. مشکل این است که از مغز بخواهیم چندین کار را همزمان انجام دهد. اصطلاح فنی اضافه بار شناختی است که شامل حواس پرتی و چندوظیفه ای و ورودی حسی از منابع مختلف است.

به عنوان بخشی از مطالعه سال 2019، تیم Strayer داده‌هایی را در مورد استفاده راننده از سیستم‌های اطلاعات سرگرمی در بیش از دوجین خودرو جمع‌آوری کرد. به رانندگان حسگرهای متصل به سر و قفسه سینه تعبیه شد و داده‌های مربوط به فعالیت قلب و مغز راننده برای ارزیابی حواس‌پرتی و بار شناختی جمع‌آوری شد.

این مطالعه نشان داد که اگرچه برخی از سیستم‌ها بیش از سایرین حواس‌پرت‌کننده‌تر بودند، اما همه آنها توانایی راننده را برای توجه ایمن به وظیفه مانور دادن یک وسیله نقلیه دو تنی در جاده‌های عمومی مختل می‌کردند.

این در حالی است که ساختن عوامل حواس پرتی به داخل خودرو، استفاده از آن را در نظر رانندگان تحریم می کند. توماس گولتز، مردی از مینه سوتا که دختر 22 ساله باردارش، مگان، توسط یک راننده حواس پرت در سال 2016 کشته شد، گفت که اگرچه مردم می دانند صحبت کردن یا پیامک دادن با تلفن در حین رانندگی خطرناک است، گزینه های ارائه شده در داشبورد خودرو پیشنهاد می شود. مبنایی نادرست برای رضایت او گفت: “مردم فکر می کنند، با ماشین آمده است، باید سالم باشد.”

NHTSA در سال 2015 در تأیید کاستی‌های آن‌ها، دستورالعمل‌هایی را درباره سیستم‌های سرگرمی منتشر کرد که توصیه می‌کرد آن‌ها طوری طراحی شوند که توجه راننده بیش از دو ثانیه از شش ثانیه منحرف نشود.

با این حال، دستورالعمل ها داوطلبانه هستند. استریر گفت که بسیاری از اقداماتی که در تحقیقات او مورد آزمایش قرار گرفتند، رانندگان را ملزم می‌کردند که چشمان خود را به مدت 12 ثانیه یا بیشتر از جاده دور کنند.

هر شرکتی که امیدوار است کاری در مورد حواس‌پرتی راننده انجام دهد، باید با اکثر رانندگان آمریکایی که از حرکت کردن و کشیدن پشت فرمان خودداری می‌کنند دست و پنجه نرم کند. در حال حاضر، شرکت‌های گوشی‌های هوشمند، شرکت‌های خودروسازی، سازندگان اپلیکیشن، تبلیغ‌کنندگان، خرده‌فروشان – تقریباً کل اکوسیستم اطلاعات مصرف‌کننده – با خوشحالی می‌توانند تقاضا را پر کنند. شرکت مشاوره مک کینزی پروژه تبلیغات داخل خودرو، سرگرمی و فروش داده های مصرف کننده را تا سال 2030 سالانه 11 میلیارد دلار درآمد خواهد داشت.

تا آن زمان، می‌توان تصور کرد که خودروهای مصرف‌کننده به نسخه‌ای از فناوری رانندگی خودران مجهز شوند که شروع به استقرار در ربات‌اکسی و وسایل نقلیه تحویل در مناطق محدود شده است. در آن مرحله، تبدیل فضای داخلی خودرو به یک حباب سرگرمی غوطه ور، کاملا منطقی است.

در این میان چه می توان کرد؟ هیئت ملی ایمنی حمل و نقل خواستار ممنوعیت کامل استفاده از دستگاه های داخل خودرو – به استثنای سیستم های اطلاعات سرگرمی داخلی – در حین رانندگی، به جز در مواقع اضطراری شده است. حداقل، NTSB می گوید، شرکت ها باید استفاده از دستگاه توسط کارمندان را محدود کنند.

در اروپا، خودروسازان به زودی ملزم به نصب مانیتورهایی برای تشخیص حواس پرتی راننده برای دریافت امتیازات ایمنی بالا خواهند بود. چنین اقدامی به طور علنی در ایالات متحده مورد بررسی قرار نمی گیرد

حامیان ایمنی می گویند که کمپین های آموزشی برای مقابله با عظمت مشکل کافی نیستند، بلکه یکی از اجزای ضروری هستند. آنها همچنین خواستار اجرای دقیق تر پلیس هستند. آنها می گویند مهمتر از همه، رانندگان باید نسبت به ایمنی خود مسئولیت بیشتری داشته باشند و از آسیب رساندن به دیگران جلوگیری کنند.

بدون تغییرات عمده در رفتار رانندگان و سیاست‌های عمومی، ده‌ها هزار نفر در سال جان خود را از دست خواهند داد که نتایج ویران‌کننده‌ای بر خانواده‌ها و دوستانشان خواهد داشت. این بخشی از هزینه فرهنگ سرگرمی اطلاعاتی است – که تاکنون آمریکایی ها مایل به پذیرش آن بوده اند.